rahatsız hasır taburelerinde kurtarırdık dünyayı öğrenci dolu çay ocaklarının
bedeli ağır oldu hayallerimizi ertelememizin babillileri isyan ettiren kulelerinden nefes alamayan şehir ile birlikte
bir uzak yeşil bir şehir daha vardı umudumun bir köşesinde güzel çocukluk anıları bırakan bana oradan ananem kokulu
sonra o da çok değişti dediler bir gün.
pek üzerinde durmadım "hangimiz değişmedik ki?"
gerisini biliyorsun zaten hep o eskimeyen hikaye.
buralar hep tarlaydı,
bizler masum çocuklardık
vesaire vesaire...
